Introductie:
Sommige actrices glanzen met glamour. Jessie Buckley? Die schittert met lef. Ze is een Ierse furie in de beste zin van het woord: eigenzinnig, krachtig, met een stem die recht door merg en been gaat en ogen die méér zeggen dan duizend woorden.
Bij Panda Bytes zijn we groot fan van vrouwen op het scherm die geen stereotype invullen maar het script herschrijven. En Jessie Buckley doet precies dat. Of ze nu een gebroken ziel speelt of een vrouw op het randje van instorten, ze geeft zich volledig – altijd een beetje grillig, nooit saai. Maar zelfs een talent als zij heeft wel eens naast de roos gegrepen.
Daarom: Twee Knallers en Twee Floppers van Jessie Buckley. Met vuur, flair en een flinke dosis Ierse koppigheid.
De Knallers: Jessie op haar ongepolijste best
- Wild Rose (2018)
“Three chords and the truth.”
Hier begon het écht voor Buckley. Als Rose-Lynn, een ruwe diamant met country dromen in Glasgow, zingt en acteert ze zich regelrecht in je hart. Ze is brutaal, getalenteerd en compleet onvoorspelbaar – precies zoals de rol vereist.
Buckley zingt hier haar eigen nummers (ja, écht), en haar rauwe stem geeft de film net zoveel ziel als haar spel. Wild Rose is een film over opoffering, ambitie en moederliefde, en Jessie Buckley draagt het allemaal met gemak. Ze werd niet voor niets vergeleken met een jonge Frances McDormand.
Waarom het een knaller is:
- Buckley’s zang én spel zijn indrukwekkend oprecht.
- De film balanceert perfect tussen feelgood en drama.
- Dit was haar grote doorbraak – en wat voor een.
- The Lost Daughter (2021)
“Children are a crushing responsibility.”
In dit verpletterende psychologisch drama van Maggie Gyllenhaal speelt Buckley de jongere versie van Olivia Colman’s personage. En dat doet ze zó goed dat je gelooft dat het echt dezelfde vrouw is, jaren eerder.
Ze speelt Leda als een jonge moeder vol twijfels, frustraties en verlangen naar vrijheid. Het is rauw, confronterend en – durven we het zeggen – herkenbaar. Buckley weet met kleine details een hele binnenwereld bloot te leggen. Geen glamour, wel pure emotie.
Waarom het een knaller is:
- Subtiel, genuanceerd spel.
- Knappe balans tussen sympathie en frustratie.
- Perfecte aanvulling op Colman’s prestatie.
De Floppers: Zelfs Jessie zingt weleens een valse noot
- Fargo – Seizoen 4 (2020)
“Things fall apart.”
Buckley als Nurse Oraetta Mayflower leek op papier een geniale zet: een morbide verpleegster in een wereld vol misdaad en chaos. Maar in de praktijk? Tja… de hele serie worstelde met te veel personages, te weinig focus en een tempo dat het begrip ‘trage opbouw’ herdefinieerde.
Jessie Buckley deed haar best met een over-the-top accent en een rare mix van charme en horror, maar de serie wist niet wat ze met haar aan moest. En zij wist soms ook niet helemaal wat voor serie ze eigenlijk in zat.
Waarom het flopte:
- Te veel stijl, te weinig ziel.
- Buckley’s personage voelde karikaturaal.
- De magie van eerdere seizoenen ontbrak volledig.
- Dolittle (2020)
Een pratende dierenfilm met Robert Downey Jr. en een sterrencast. Wat kon er misgaan? Nou… alles. Van de houten dialogen tot de rare CGI-dieren en een Downey Jr. die klonk alsof hij vergeten was waar hij was.
Jessie Buckley speelt prinsessen moeder Lady Rose, en eerlijk gezegd: het is een rol die voelt als een verplicht nummertje. Ze heeft amper screentijd, geen ruimte om te shinen en lijkt vooral per ongeluk op de set te zijn beland. Niet haar schuld, wel jammer.
Waarom het flopte:
- Buckley’s talent wordt totaal verspild.
- De film is chaotisch en visueel vermoeiend.
- Alles voelt als een gemiste kans – inclusief haar rol.
Jessie’s Kracht: Kwetsbaarheid met Kracht
Wat Buckley uniek maakt, is haar compromisloze intensiteit. Ze gaat altijd voluit, of dat nu is in een intieme scène of een muzikale uitbarsting. Ze is niet bang om lelijk te zijn, ongemakkelijk, breekbaar. Juist dáárin zit haar schoonheid.
Ze kiest geen veilige paden. Geen glitterromkoms of standaardrollen. Ze zoekt het randje op – en gaat er soms net overheen. Maar dat maakt haar films ook altijd spannend. Je weet nooit precies wat je krijgt, behalve dat het écht is.
Panda Bytes’ Takeaway
Bij Panda Bytes houden we van actrices die niet spelen om te behagen, maar om te raken. Jessie Buckley doet dat. Zelfs in haar floppers zie je de passie, de inzet, het vuur. En dat waarderen we – net als onze lezers die liever een rauwe parel zien dan een gepolijste steen.
Welke rol van Jessie Buckley heeft jou het meest verrast? En welke had je liever niet gezien?
Vertel het ons in de comments of deel het op socials. Wij zitten klaar om het gesprek aan te gaan – met of zonder Iers accent
