Introductie:
Er is iets bijzonders aan The Conjuring. Niet alleen jaagt de filmreeks ons al sinds 2013 de stuipen op het lijf, maar hij heeft ook een universum geopend waarin paranormale verhalen, duivelse bezetenheden en huiselijke nachtmerries samenkomen. In de bioscoop werkt dat huiveringwekkend goed: het donkere beeld, het galmende geluid en de mensen die tegelijk met jou gillen. Maar wat doe je als je thuiskomt, nog nagloeit van de spanning en eigenlijk méér wilt?
Dan duik je in series die diezelfde energie, dreiging en beklemming oproepen misschien wel nóg enger, omdat je ze thuis in je eentje kijkt. Op de bank, in de stilte van je woonkamer, met alleen het licht van het scherm. Alsof je je eigen spookhuis binnenstapt.
Wij bij Panda Bytes hebben acht series verzameld die naadloos aansluiten bij de sfeer van The Conjuring. Series die niet alleen eng zijn, maar dieper graven: in geloof, trauma, familie en de dingen die we niet durven benoemen. Zet je dekentje klaar, trek je voeten van de vloer (voor het geval er iets onder de bank zit) en ontdek welke huiveringwekkende marathons je nu moet starten.
- The Haunting of Hill House (2018) Trauma als spook
Mike Flanagan’s meesterwerk is misschien wel de ultieme moderne horror serie. The Haunting of Hill House vertelt het verhaal van de Crain-familie, die in hun jeugd een vervloekt huis bewoonde. Jaren later achtervolgen de geesten hen nog steeds, zowel letterlijk als figuurlijk.
De serie is meer dan goedkope jumpscares. Het is een diepgaande verkenning van hoe trauma zich nestelt in een familie. Elke aflevering zoomt in op een ander familielid, waardoor je begrijpt dat de echte horror niet alleen in het huis zit, maar ook in herinneringen en verlies.
Net als in The Conjuring draait het om meer dan angst: het gaat over familiebanden, liefde en de strijd om overeind te blijven in een wereld waar het onverklaarbare altijd op de loer ligt. Herkenbaar, beklemmend en ontroerend en ja, ook echt doodeng.
Waarom kijken? Omdat je de spanning van The Conjuring terugziet in de mix van bovennatuurlijke verschijningen en emotionele intensiteit. Dit is horror met een hart, en dat maakt het nog beangstigender.
- Midnight Mass (2021) Geloof, schuld en het kwaad
Wederom van Mike Flanagan, maar totaal anders van toon. Midnight Mass speelt zich af op een klein, afgelegen eiland waar de komst van een charismatische priester een reeks bovennatuurlijke gebeurtenissen in gang zet.
De serie is traag, filosofisch en bijna literair, maar de onderhuidse dreiging groeit per aflevering. Waar The Conjuring de strijd aangaat met de duivel, toont Midnight Mass hoe geloof zelf een wapen of een valstrik kan zijn. Het resultaat is een verhaal dat je niet alleen bang maakt, maar je ook dwingt om na te denken over goed, kwaad en de kracht van overtuiging.
Waarom kijken? Omdat de religieuze dimensie die ook in The Conjuring aanwezig is (denk aan de Warrens en hun katholieke achtergrond) hier volledig wordt uitgediept. En omdat de climax je hart sneller laat slaan, niet alleen van angst maar ook van emotionele ontlading.
- Penny Dreadful (2014–2016) Klassieke monsters, nieuwe ziel
Wie in The Conjuring houdt van de gotische sfeer en de verwijzingen naar occulte literatuur, moet Penny Dreadful zien. Deze serie brengt iconische personages als Frankenstein, Dorian Gray en Dracula samen in één duister verhaal.
Eva Green schittert als Vanessa Ives, een vrouw met bovennatuurlijke gaven die voortdurend wordt belaagd door duistere krachten. Haar spel is intens en hypnotiserend, net zoals Vera Farmiga als Lorraine Warren.
Waarom kijken? Omdat Penny Dreadful dezelfde mix van religieuze symboliek, bovennatuurlijke dreiging en persoonlijke tragedies bevat als The Conjuring. Alleen krijg je hier een gotisch epos dat zich drie seizoenen lang uitrolt.
- The Exorcist (2016–2018) Een verrassend sterke doorstart
Toen Fox aankondigde een serie te maken van The Exorcist, fronsten velen de wenkbrauwen. Hoe durf je een klassieker uit 1973 te vertalen naar televisie? Toch bleek de serie een aangename verrassing.
Met Alfonso Herrera en Ben Daniels als priesters die geconfronteerd worden met een moderne vorm van bezetenheid, slaagt de serie erin om zowel eer te bewijzen aan het origineel als een nieuw verhaal te vertellen. De serie verkent thema’s van geloof, familie en verraad, en laat zien dat bezetenheid meer is dan een horror gimmick het is een metafoor voor innerlijke strijd.
Waarom kijken? Omdat The Conjuring dezelfde wortels deelt met The Exorcist. Beide verhalen onderzoeken de kracht van het kwaad en de rol van religie. Deze serie geeft dat klassieke gevoel een modern randje.
- The Haunting of Bly Manor (2020) Spookhuis vol verdriet
Het vervolg op Hill House is misschien minder eng, maar minstens zo emotioneel. The Haunting of Bly Manor is een gotische liefdesgeschiedenis vermomd als spookverhaal. Geesten zijn hier niet alleen dreigingen, maar ook dragers van herinneringen en verlies.
Net zoals The Conjuring draait het verhaal om huizen die meer lijken te leven dan de bewoners zelf. Maar waar James Wan zich focust op pure horror, kiest Mike Flanagan hier voor melancholie. Toch zitten er genoeg angstaanjagende momenten in om je ’s nachts met een lampje aan te laten slapen.
Waarom kijken? Omdat het laat zien dat horror niet altijd schreeuwt. Soms fluistert het en dat is vaak enger.
- Channel Zero (2016–2018) Creepy pasta’s in beeld
Deze antologie-serie van Syfy baseert elke seizoen op een bekende internet-legende of ‘creepypasta’. Van Candle Cove tot No-End House: de verhalen zijn bizar, unheimisch en soms ronduit nachtmerrieachtig.
Wat Channel Zero zo goed maakt, is de visuele kracht. De beelden zijn vaak vreemder en enger dan je verwacht, precies zoals The Conjuring af en toe een beeld neerzet dat in je geheugen brandt (denk aan de demonische non).
Waarom kijken? Omdat het bewijst dat het internet vol moderne legendes zit die minstens zo eng zijn als de klassieke spookverhalen uit de Warren-archieven.
- Evil (2019–2024) Wetenschap versus geloof
In Evil volgen we een psycholoog, een priester in opleiding en een tech-expert die samen bovennatuurlijke zaken onderzoeken. Is er écht iets paranormaals aan de hand, of is er een rationele verklaring?
De serie is slim, speels en tegelijk verontrustend. Het stelt dezelfde vragen als The Conjuring: wat is geloof, wat is illusie, en hoe ver reikt het kwaad?
Waarom kijken? Omdat Evil het beste van twee werelden combineert: bovennatuurlijke dreiging en rationele twijfel. Dat maakt het zowel eng als intrigerend.
Conclusie Horror gaat nooit uit in de huiskamer
The Conjuring bewees dat horror in de bioscoop een collectieve ervaring kan zijn. Maar thuis op de bank, met een serie die zich langzaam ontvouwt over meerdere afleveringen, kan de angst nog intenser worden. Het kruipt langzaam in je hoofd, zoals een fluistering in de nacht die je niet kwijt raakt.
Van de melancholische kracht van Hill House tot de brute angst van Marianne, en van de gotische pracht van Penny Dreadful tot de religieuze ondertoon van The Exorcist er is voor elke horror fan wel een nieuwe obsessie te vinden.
Bij Panda Bytes geloven we dat goede horror meer doet dan bang maken: het confronteert ons met onze eigen angsten, ons geloof en onze herinneringen. Dus zet je scherm aan, dim de lichten en durf verder te kijken. Want de echte horror eindigt nooit bij de aftiteling.
Welke van deze series durf jij als eerste te bingen na een avond The Conjuring? Of heb je een eigen tip die nóg enger is? Laat het ons weten en ja, we lezen je reacties ook in het donker.
