Introductie:
Romantische komedies zijn altijd een veilige gok geweest voor Netflix. Films als Set It Up en To All the Boys I’ve Loved Before bewezen dat het genre nog steeds miljoenen kijkers kan bekoren. Met The Wrong Paris probeert Netflix opnieuw te scoren, dit keer met Miranda Cosgrove in de hoofdrol. De film belooft een frisse parodie op reality dating, maar wat we krijgen is een romcom die eerder voelt als een slappe herhaling van zetten. In deze review onderzoeken we waar het misgaat, maar ook wat er nog te redden valt.
Cast en regie: een sterk team dat tekortschiet
Regisseur Janeen Damian en scenarioschrijver Nicole Henrich brachten een cast samen die op papier aantrekkelijk oogt. Miranda Cosgrove speelt Dawn, een jong meisje uit een klein stadje dat grootse dromen heeft. Pierson Fodé neemt de rol op zich van Trey McAllen III, een knappe maar eendimensionale rancher. Yvonne Orji schittert kort als een gevatte producent, terwijl gezichten als Emilija Baranac, Madison Pettis en Madeleine Arthur herkenning oproepen bij trouwe Netflix-kijkers.
Het probleem is niet de cast, maar het script en de uitvoering. Cosgrove doet zichtbaar haar best en gebruikt haar sitcom-ervaring om de komische momenten wat glans te geven. Toch voelt haar transformatie van onafhankelijke kunstenares naar verliefde ranch bewoonster geforceerd. Fodé ziet er uit als de ideale romcom-held, maar het ontbreekt hem en Cosgrove aan overtuigende chemie. Orji krijgt nauwelijks de kans om te laten zien wat ze kan en de rest van de cast verdwijnt gaandeweg stilletjes uit beeld.
Het verhaal: Parijs blijkt Texas
De film draait om Dawn, die ervan droomt naar Parijs in Frankrijk te verhuizen om kunst te studeren. Nadat ze alle spaargelden heeft besteed aan de ziekenhuisrekeningen van haar grootmoeder, zoekt ze een manier om toch vooruit te komen. Haar zus overtuigt haar mee te doen aan een realityshow genaamd The Honeypot. Dawn denkt dat de opnames plaatsvinden in de romantische hoofdstad van Frankrijk, maar belandt uiteindelijk in Parijs, Texas. Daar stuit ze op Trey McAllen III, een rancher die ze eerder kort ontmoette.
Wat begint als een grappig uitgangspunt, de verwarring tussen twee steden met dezelfde naam, had een scherpe satire op reality dating kunnen zijn. In plaats daarvan wordt de film een voorspelbare liefdesgeschiedenis die alle standaard tropes van het genre afvinkt.
De verhaallijn is eenvoudig: Dawn heeft een droom, komt door omstandigheden in een misleidende situatie terecht, leert Trey beter kennen en staat voor de keuze tussen haar persoonlijke ambities en een onverwachte liefde. Helaas ontbreekt de nuance die dit alles boeiend had kunnen maken.
Waar gaat het mis?
Er zijn meerdere problemen die de film naar beneden trekken. Allereerst is er de chemie tussen de hoofdrolspelers. Romcoms leven of sterven bij de klik tussen de leads, maar hier spat er niets van het scherm. Ten tweede hapert de technische uitvoering: de belichting is vaak matig, de montage voelt rommelig en de cameravoering mist flair. Bovendien blijft de satire oppervlakkig. Waar een serie als UnReal messcherp de absurditeit van reality-tv blootlegt, beperkt The Wrong Paris zich tot een paar flauwe knipoogjes.
Wat werkt er nog wel?
Niet alles is verloren. Miranda Cosgrove brengt genoeg energie om bepaalde scènes luchtig en onderhoudend te maken. Vooral haar fysieke humor, zoals klungelige valpartijen of gênante etensscènes, zorgt voor glimlachjes. Daarnaast heeft de film een lichte toon die hem geschikt maakt als achtergrondentertainment. Voor fans van realityshows kan de herkenbaarheid van de archetypen nog enige charme hebben, al wordt die nooit echt uitgediept.
Eindconclusie: een gemiste kans
The Wrong Paris had alles in huis om een originele en frisse romcom te worden. Het idee van een realityshow in Parijs, Texas, in plaats van Parijs, Frankrijk, biedt potentieel voor humor en satire. Toch is het eindresultaat vlak, voorspelbaar en technisch slordig uitgevoerd. De film laat zien dat Netflix nog altijd worstelt met het vinden van de juiste balans tussen formule en vernieuwing binnen dit genre.
Cosgrove redt de film gedeeltelijk met haar inzet, maar zelfs haar charme kan de zwakke regie en het rommelige script niet compenseren. Voor wie een luchtige achtergrondfilm zoekt, kan The Wrong Paris nog door de beugel. Maar voor liefhebbers van sprankelende romcoms raden wij eerder aan om terug te grijpen naar klassiekers als Set It Up of To All the Boys I’ve Loved Before.
