Introductie:
In deze review van Washington Black bekijken we hoe de nieuwe historische avonturenserie van Hulu, internationaal te zien via Disney+, zich staande houdt als televisiedrama én als adaptatie van Esi Edugyans roman. Vanaf de eerste aflevering is duidelijk dat dit geen doorsnee kostuumreeks is. Washington Black kiest voor een zeldzame combinatie van episch avontuur, technologische verbeelding en een confronterend portret van slavernij in de negentiende eeuw. In onze review nemen we de serie grondig onder de loep, met aandacht voor verhaal, personages, thema’s, tempo en visuele kracht.
Waar gaat Washington Black over?
Washington Black vertelt het levensverhaal van George Washington “Wash” Black in twee tijdlagen die elkaar voortdurend spiegelen. In 1837 bevinden we ons in Halifax, Nova Scotia. Wash is daar negentien jaar en woont in een pension van Medwin Harris. Hij leeft er onder een aangenomen naam om uit handen te blijven van premiejagers die nog altijd op hem jagen sinds zijn ontsnapping uit Barbados. Die dreiging geeft het “vrije” Halifax een onderhuids gespannen sfeer.
Tegelijkertijd keert de serie steeds terug naar Barbados, acht jaar eerder. Wash is daar een elfjarige jongen die tot slaaf is gemaakt op een suikerplantage. Zijn uitzonderlijke nieuwsgierigheid en wetenschappelijke talent vallen op bij Christopher “Titch” Wilde, de uitvinders broer van de plantage-eigenaar. Titch is abolitionist, maar ook een man met een groot ego en een ontembare honger naar vooruitgang. Hij neemt Wash als assistent onder zijn hoede. Wat volgt is een kettingreactie van gebeurtenissen op de plantage die de noodzaak tot vluchten onvermijdelijk maakt. Vanaf dat moment ontvouwt zich een wereldreis waarin Wash stap voor stap zijn intellect en verbeelding inzet om te overleven, te leren en uiteindelijk in Halifax te belanden. De serie laat in korte, krachtige scènes voelen dat deze reis meer is dan geografische verplaatsing. Het is ook een emotionele tocht van bezit naar zelfbeschikking.
Cast en personages die het verhaal optillen
De serie staat of valt met Wash, en hier scoort Washington Black hoog. Ernest Kingsley Jr. speelt de volwassen Wash met een rustige intensiteit die de innerlijke strijd voelbaar maakt zonder theatrale overdaad. Eddie Karanja laat als jonge Wash juist een scherpe alertheid zien. Hij is kwetsbaar, maar nooit breekbaar, en zijn spel geeft Wash al vroeg een eigen wil en denkwereld. Het helpt enorm dat beide acteurs overtuigend op elkaar lijken in houding en expressie. De tijdsprongen voelen daardoor als een doorlopende lijn, niet als twee losse verhaaltjes.
Tom Ellis maakt van Titch Wilde een intrigerende figuur. We zien een oprechte afkeer van slavernij, maar ook een man die gewend is dat zijn genialiteit alles rechtvaardigt. Dat dubbele maakt hem interessant. Sterling K. Brown geeft Medwin Harris warmte en gezag. Zijn pension wordt een veilige plek, maar ook een morele ruimte waarin Wash leert dat gemeenschap net zo essentieel is als vrijheid om verder te kunnen leven.
Iola Evans speelt Tanna Goff met sprankelende intelligentie en goed gedoseerde scherpte. Tanna is biraciaal, opgegroeid ver van Londen en ze wil in Halifax niet “passen”, maar begrijpen wie ze is. Die zoektocht botst met de plannen van haar vader en de verwachtingen van de witte elite. De aantrekkingskracht tussen Tanna en Wash groeit organisch. We zien twee jonge mensen die elk op hun eigen manier tussen werelden bestaan en daardoor elkaar herkennen.
Slavernij, wetenschap en avontuur in één adem
Washington Black voegt een steampunk achtige avonturenlaag toe aan een historisch beladen onderwerp. Dat klinkt riskant, maar in de praktijk werkt het verrassend goed. De reeks gebruikt uitvindingen, luchtvaartfantasie en mechanische vernuftigheid niet als versiering, maar als taal van bevrijding. Wash’ wetenschappelijke blik is een vorm van autonomie. Het is hoe hij zichzelf definieert buiten het systeem dat hem tot bezit reduceert. Daarmee maakt de serie een belangrijke keuze. Ze laat een tot slaaf gemaakte jongen niet alleen lijden, maar ook denken, bouwen, dromen en veranderen.
Toch verdwijnt slavernij nooit naar de achtergrond. De plantage wordt getoond als een plek van structurele wreedheid en onontkoombare macht. Niet met sensatie, maar met een kille nuchterheid die het des te harder laat aankomen. Een belangrijk spanningsveld is hoe verschillend mensen naar Wash kijken. Titch ziet talent. Zijn broers zien eigendom. Dat contrast legt bloot hoe ideologieën botsen, zelfs binnen één familie.
Thema’s die blijven hangen
Vrijheid is geen eindstation
Halifax lijkt een schuilplaats, maar Wash’ vrijheid is voortdurend voorwaardelijk. Hij moet zich verbergen, een andere naam dragen en alert blijven op mensen die hem voor geld willen terughalen. De serie toont vrijheid als een broos proces. Iets dat je iedere dag opnieuw moet bevechten, ook zonder ketenen om je polsen.
Identiteit na ontmenselijking
Wash bouwt een identiteit op uit kennis, ervaringen en relaties. Hij is niet alleen een voormalig slaaf, maar ook uitvinder in wording, reiziger, geliefde, vriend en iemand met een eigen moreel kompas. De serie geeft hem die breedte en dat voorkomt dat zijn personage tot symbool verwordt.
Familie, verlies en herkomst
Washington Black is ook een verhaal over familie in de breedste zin. Medwin’s pension voelt als een zelfgekozen thuis, een plek waar mensen met vergelijkbare littekens elkaar overeind houden. De serie laat zien dat bloedbanden in een slavernij systeem vaak worden afgebroken, maar dat er nieuwe familie kan ontstaan uit zorg, loyaliteit en gedeelde strijd.
Tempo en structuur: rijk en soms net te vol
De dubbele tijdlijn houdt de spanning hoog en zorgt dat iedere aflevering twee emotionele motoren heeft. Toch voelen de eerste afleveringen soms gejaagd. Er liggen veel plotdraden op tafel, met meerdere locaties, nieuwe gezichten en historische context. Af en toe hadden we graag iets meer stilte gehad, meer tijd om een moment te laten bezinken.
Naarmate de serie vordert, wordt de balans sterker. De reis van jonge Wash krijgt meer ruimte, terwijl de volwassen Wash in Halifax steeds duidelijker geconfronteerd wordt met wat hij achter zich liet en wat hij nog moet worden. Het is ambitieus, soms overvol, maar zelden saai.
Visuele stijl en sfeer
De productie is indrukwekkend. Barbados wordt gefilmd als een zinderende, benauwende wereld waarin suiker niet ruikt naar zoet, maar naar arbeid en macht. Nova Scotia is juist koel en open, maar met een sluimerende dreiging omdat de gevaren er onzichtbaarder zijn. Kostuums en decors ademen historische authenticiteit, terwijl de uitvinders wereld van Titch en Wash een subtiele futuristische glans toevoegt. Dat contrast past bij de kern van het verhaal. Een harde werkelijkheid waar een radicale verbeelding tegenin duwt.
Romantiek als tegenkleur
De relatie tussen Wash en Tanna is geen bijzaak. Ze functioneert als emotionele brug tussen twee zoektochten naar zelfbeschikking. De serie kiest voor subtiliteit. Geen grote melodramatische uitbarstingen, maar korte blikken, aarzelende gesprekken en langzaam groeiend vertrouwen. Soms neigt de romantische toon naar net iets te gepolijst, maar de chemie van de acteurs houdt het geloofwaardig. Het is een romance die niet wegloopt van geschiedenis, maar ertegenin probeert te ademen.
Voor wie is deze serie?
Wij raden Washington Black aan voor kijkers die houden van historische drama’s met karakterdiepte, avonturenseries met wereldreizen en verhalen over slavernij die morele complexiteit niet schuwen. Verwacht geen kille, alleen maar duistere slavernij reeks. Verwacht wel een volwassen verhaal dat pijn en hoop samen durft te tonen, zonder goedkope troost.
Onze eindoordeel in deze review
Washington Black is een serie die groot inzet en grotendeels ook groot uitbetaalt. Ze combineert historische ernst met avontuurlijke energie en laat zien hoe verbeelding een wapen kan worden tegen ontmenselijking. De cast is sterk, met twee overtuigende versies van Wash die samen een indrukwekkend levenspad vormen. Het tempo is in het begin wat vol, maar de reeks vindt gaandeweg een steviger ritme. Visueel is dit een rijke, bijna tastbare wereld, en thematisch blijft de serie lang nazinderen.
In onze review concluderen we dat Washington Black een van de meest opvallende historische series van dit jaar is. Niet omdat ze het verleden romantiseert, maar omdat ze laat zien hoe iemand midden in dat verleden toch een toekomst kan leren bouwen. Dat maakt deze serie tegelijk spannend, ontroerend en verrassend inspirerend.
