Introductie:
In deze review van A Merry Little Ex-Mas bespreken we hoe Netflix het feestseizoen opnieuw opent met een kerstkomedie die precies weet welke knoppen ze moet indrukken, maar zelden echt durft door te drukken. We krijgen een herkenbare mix van romantiek, familiegedoe en sneeuwachtige gezelligheid, met Alicia Silverstone als bekend gezicht dat de boel overeind houdt. Tegelijk voelen we hoe de film regelmatig terugvalt op veilige keuzes, waardoor het verhaal net te vaak klinkt als een kerstplaylist die je al twintig keer hebt gehoord.
Waar gaat A Merry Little Ex-Mas over?
A Merry Little Ex-Mas* draait om Kate en Everett, een stel dat ooit begon als college-liefde en nu probeert uit elkaar te gaan zonder de boel volledig te laten ontsporen. Ze noemen het een “bewuste ontkoppeling”, een term die de film blijft herhalen in de hoop dat het grappiger wordt. Voor hun kinderen besluiten ze nog één keer een gezamenlijke kerst te vieren, alsof je met één laatste familiediner ineens alle barstjes dicht smeert.
Die kerst speelt zich af in Winterlight, een dorp dat klinkt alsof het per ongeluk is ontstaan uit een catalogus van geur kaarsen en kerstkransen. Daar komt al snel extra spanning bovenop wanneer Everett zijn nieuwe partner meebrengt. Wat bedoeld was als een nette afronding, verandert in een weekend waarin oud zeer, jaloezie en gemiste dromen zich aan tafel melden zonder uitnodiging.
Alicia Silverstone tilt de film omhoog
Alicia Silverstone is hier de motor. Ze geeft Kate warmte, timing en iets menselijks dat je niet kunt faken met kerstlichtjes. Haar personage draagt een duidelijke emotionele onderlaag: Kate zette ooit haar ambities op pauze. Ze had dromen, plannen en een carrière als architect in het vooruitzicht, maar koos voor liefde en voor het leven dat Everett in dat kleine stadje wilde opbouwen.
In de beste momenten van de film zien we wat dat op de lange termijn betekent. Niet alleen verdriet of boosheid, maar vooral die stille, alledaagse wrijving van iemand die zich afvraagt wanneer ze zichzelf is kwijtgeraakt. Dat is het soort conflict dat een kerstfilm interessant kan maken omdat het herkenbaar is, ook zonder rendieren of koekjesdeeg.
Oliver Hudson en de dynamiek tussen ex partners
Oliver Hudson speelt Everett als een man die graag “het goede” wil doen, maar niet altijd doorheeft wat zijn keuzes bij een ander hebben aangericht. De chemie tussen hem en Silverstone werkt vooral in het begin. We geloven dat er ooit iets echts was, en dat maakt de breuk pijnlijker. Het probleem is dat de film Everett te vaak gebruikt als functie in het plot in plaats van als volwaardig karakter. Daardoor blijft hij soms een beetje glad, terwijl dit verhaal juist baat had bij meer eerlijkheid en rafelranden.
Jameela Jamil en de rol van de nieuwe partner
De komst van Everetts nieuwe vriendin zet het verhaal in beweging. In plaats van een simpele “jongere vervangster” probeert de film heel even een interessantere hoek te pakken. Kate ziet Everett dingen doen die zij jaren vroeg, maar die hij nu wel lijkt te geven aan iemand anders. Het idee dat je iemand als het ware hebt geholpen volwassen te worden en dat een ander daarna de betere versie krijgt, raakt een zenuw.
Alleen blijft dat thema niet lang centraal staan. De film hint naar die pijn, maar verlegt vervolgens de aandacht naar bredere komedie en typisch kerstfilm gedoe. Daarmee verspilt A Merry Little Ex-Mas een kans om echt iets te zeggen over relaties, ongelijkheid in offers en het moment waarop liefde verandert in administratie.
Van nuance naar slapstick
Naarmate de film verdergaat, verschuift hij steeds duidelijker van emotionele observatie naar fysieke humor. We krijgen de bekende ingrediënten die horen bij dit soort Netflix kerstkomedies: ongelukjes, chaotische situaties en scènes die vooral bedoeld zijn om “kerstig druk” te voelen. Het probleem is niet dat er komedie is, maar dat de grappen nauwelijks verrassend zijn en vaak geforceerd aanvoelen.
Wat we zien, is een film die aanvankelijk ruimte maakt voor een interessanter verhaal, maar daarna kiest voor het vertrouwde pad. In lopende tekst kun je die ontwikkeling zo samenvatten: het begint met Kates opgeofferde carrière en de spanning die dat in het huwelijk heeft veroorzaakt. Dat leidt tot een poging om als familie nog één laatste kerst samen te vieren. De komst van de nieuwe partner zorgt voor confrontaties en even lijkt de film echt de diepte in te gaan. Vervolgens trekt hij zich terug en eindigt hij op een veilige manier die vooral geruststelt, terwijl de interessante vragen blijven liggen.
Setting en sfeer: Winterlight is gezellig, maar inwisselbaar
Winterlight is precies wat je verwacht van een Netflix kerstdecor: lichtjes, sneeuw en knusse interieurs. Het ziet er verzorgd uit, maar het voelt ook generiek. Het dorp wordt geen eigen wereld met specifieke details die het uniek maken. Het is eerder een achtergrond waar elke kerstfilm in zou kunnen plaatsvinden. Daardoor mist de film net dat extra beetje identiteit dat de betere titels in het genre wel hebben.
Het einde kiest voor comfort boven consequentie
Het slot is het duidelijkste voorbeeld van de terughoudendheid van de film. Waar het verhaal even lijkt te bouwen naar een volwassen keuze met echte consequenties, komt er uiteindelijk een afronding die aanvoelt als een verplicht kerststrikje. De spanning rond Kates professionele ambities en haar jarenlange aanpassingen wordt niet echt uitgewerkt. Het resultaat is een einde dat vriendelijk is, maar ook teleurstellend, juist omdat het eerder zo dichtbij iets beters kwam.
Eindoordeel: voor de kerstfilm binge prima, maar geen blijver
Onze review van A Merry Little Ex-Mas komt neer op het volgende: dit is een kijkbare Netflix kerstfilm die leunt op een charmante hoofdrol en een herkenbaar conflict, maar die te vaak terugvalt op clichés en gemak. Alicia Silverstone maakt het aangenamer dan het script verdient, en er zitten momenten in die even eerlijk voelen. Toch ontbreekt de durf om de interessantste thema’s echt door te trekken.
Wie elk jaar een stapel kerstfilms wegkijkt tijdens het inpakken van cadeaus of het opwarmen van restjes gourmet, zit hier waarschijnlijk goed. Wie hoopt op een kerstkomedie met scherpe dialogen en een finale die niet terugkrabbelt, zal dit ervaren als een gemiste kans.
Bij Panda Bytes zijn we dol op kerstfilms, juist omdat ze simpel mogen zijn, maar we waarderen het extra wanneer een film ook iets echts durft te laten zien. Wat vind jij: moet een kerstfilm vooral veilig en knus zijn, of mag hij best een beetje schuren als het verhaal daarom vraagt?
