Een Nieuwe Wending voor Simon West
Bij Panda Bytes zijn we altijd op zoek naar films die je verrassen, vermaken en soms zelfs verbazen. Old Guy, de nieuwste actiekomedie van regisseur Simon West, doet precies dat. West, die we kennen van iconische actiefilms zoals Con Air en de meer ingetogen The Mechanic en The Expendables 2, laat met deze film zien dat hij niet bang is om nieuwe paden te bewandelen.
Met Old Guy duikt West in de wereld van low-budget cinema, waar creativiteit en inventiviteit vaak belangrijker zijn dan grote explosies en peperdure stunts. Het resultaat is een film die niet alleen vol actie zit, maar ook bulkt van de droge humor en onverwachte momenten. Het is precies het soort film dat je kijkt met een glimlach op je gezicht en een bak popcorn in de hand.
Verhaal: Een Oude Hitman en een Jonge Leerling
In Old Guy maken we kennis met Danny Dolinski (Christoph Waltz), een doorgewinterde huurmoordenaar die meer tijd doorbrengt met het smeren van zijn lever dan met het smeren van zijn pistool. Dolinski is een man die de meeste van zijn demonen allang heeft omarmd. Zijn dagen bestaan uit drank, drugs en dubieuze relaties, en zijn garderobe is minstens zo chaotisch als zijn leven.
Na een handoperatie – en dan natuurlijk net zijn triggerhand – begint zijn carrière als huurmoordenaar te wankelen. Om zijn baan te behouden, krijgt hij de opdracht om de jonge Wihlborg (Cooper Hoffman) op te leiden. Wihlborg, die een wandelende mix is van zenuwen en onschuld, vormt een hilarisch contrast met de doorgewinterde Dolinski.
Wanneer het onwaarschijnlijke duo in de onderwereld verzeild raakt, ontstaat een kettingreactie van bizarre situaties. Van mislukte moordopdrachten tot ongemakkelijke trainingssessies; de film speelt slim in op het cliché van de meester en zijn leerling, maar dan met een flinke scheut zwarte humor.
Personages: Drie Acteurs die Schitteren in het Absurdisme
Christoph Waltz als Danny Dolinski: De Onwaarschijnlijke Antiheld
Christoph Waltz, bekend van zijn gevatte en vaak sinistere rollen (Inglourious Basterds, Django Unchained), laat hier een heel andere kant van zichzelf zien. Zijn Dolinski is geen verfijnde schurk, maar een uitgebluste, ietwat zielige antiheld die meer weg heeft van een verlopen rockster dan van een professionele huurmoordenaar.
Waltz’ natuurlijke charme en timing tillen het personage naar een hoger niveau. Zelfs wanneer Dolinski de weg kwijt is (en dat is hij vaak), blijf je als kijker met hem meevoelen. Hij heeft een talent om zelfs in de kleinste momenten van het script iets bijzonders te vinden. Een opgetrokken wenkbrauw, een mompelende opmerking – Waltz maakt er kleine meesterwerkjes van.
Cooper Hoffman: De Jonge Hond met Serieuze Potentie
Cooper Hoffman, die eerder indruk maakte in Licorice Pizza, bevestigt hier opnieuw zijn acteertalent. Zijn Wihlborg is alles wat Dolinski niet is: jong, idealistisch en nog niet verpest door het leven. Hoewel zijn personage misschien niet meer is dan een verzameling tics en zwarte nagellak, weet Hoffman er diepgang en kwetsbaarheid aan toe te voegen.
Hij maakt van Wihlborg een personage dat zowel aandoenlijk als irritant kan zijn, maar altijd authentiek blijft. Zijn wisselwerking met Waltz zorgt voor enkele van de grappigste en meest oprechte momenten in de film. Het is duidelijk dat Hoffman een naam is om in de gaten te houden.
Lucy Liu: Te Weinig Schermtijd, Maar Steelt Toch de Show
Lucy Liu speelt een mysterieus personage dat helaas niet de schermtijd krijgt die ze verdient. Haar rol voelt soms meer als een bijzaak dan als een essentieel onderdeel van het verhaal, maar Liu maakt van elke scène waarin ze verschijnt een klein feestje. Ze brengt een combinatie van mysterie, humor en charme die de film goed kan gebruiken.
Gezien haar recente werk in Presence van Steven Soderbergh, waar ze een personage speelde met diepe emotionele lagen, voelt haar rol in Old Guy onderbenut. Het is een gemiste kans, maar Liu weet zelfs in beperkte tijd indruk te maken.
Regie en Script: Wanneer Humor en Actie Botsen
Simon West’s regie is energiek en creatief. Hij slaagt erin om het middelmatige script van Greg Johnson naar een hoger niveau te tillen met vlotte montage, visuele humor en een frisse stijl. Hoewel de dialogen niet altijd even scherp zijn en het plot bij vlagen rammelt, maakt West dat goed met zijn gevoel voor timing en beeldgrappen.
De film werkt het best wanneer het zichzelf niet al te serieus neemt. Het is dan ook geen film die je moet bekijken met een analytische blik, maar eerder als een losgeslagen rit waar je gewoon van moet genieten.
Conclusie: Verstand op Nul, Ogen op het Scherm
Old Guy is geen film die Oscars gaat winnen of diepe indruk zal maken, maar dat is ook niet het doel. Het is een film die je even laat ontsnappen, die je laat lachen en die bewijst dat zelfs in de meest absurde situaties echte chemie tussen acteurs doorslaggevend kan zijn.
Bij Panda Bytes genieten we van films die zichzelf niet al te serieus nemen en die je meenemen op een kolderieke rit. Old Guy biedt precies dat: een speelse ontsnapping met een flinke dosis humor en drie geweldige acteurs die het beste maken van een soms wat mager script.
